کمک 500 میلیون ریالی آقای منصور روغنی زنجانی به دانشگاه زنجان جهت احداث خوابگاه دانشجویی ما را بر آن داشت تا لحظاتی پای صحبت های این خیّر استان در راستای تکریم حمایتشان بنشینیم. کمکی که خوابگاه مرحوم روغنی (خوابگاه مورد تعهد وزارت علوم) را پس از چند سال وقفه در ساخت بدلیل عدم تخصیص اعتبار، زنده کرد تا در ترم جاری پذیرای 300 تن از دانشجویان مقاطع ارشد و دکتری (برادران) باشد.

در ابتدا به رسم ادب از روی گشاده و پذیرش گرم و صمیمی این خیر دانشگاه، با توجه به مشغله فراوانی که داشتند، کمال قدردانی را به عمل می آوریم.

با هماهنگی صورت گرفته عصر یکی از روزهای سرد پائیزی با سه تن از همکاران راهی خیابان فردوسی زنجان، فروشگاه روغنی، محل کار ایشان شدیم تا دقایقی از گرمای وجود وی بهره مند شویم.

پس از احوال پرسی و گپ خودمانی به عنوان اولین سئوال از چرایی کمک ایشان به دانشگاه پرسیدیم که اینطور پاسخ گفتند: اگر خداوند قبول کند مرحوم پدر (حاج حمیدرضا روغنی زنجانی) از مدت های پیش عضو خیرین مدرسه ساز بودند که بعد از وفات ایشان نیز طبق وصیتی که داشتند، بنده در کسوت پدرم به این امر پرداختم و در حال حاضر نیز یکی از اعضای ثابت این مجموعه هستم و الحمدلله کارهای خوبی را در عرصه مدرسه سازی انجام دادیم که به عنوان مثال می توان به یکی از مدرسه های تراز اول استان که همه ساله رتبه خوبی هم کسب می کند توسط پدر مرحوم جهت تجلیل از مقام برادر شهیدم ودود روغنی زنجانی ساخته شد، اشاره نمود. 

 تا اینکه با مراجعه مسئولین دانشگاه و طرح موضوع تشکیل انجمن حامیان دانشگاه زنجان و برگزاری جلسه در تالار غدیر دانشگاه با حضور کلیه خیرین و صحبت های دکتر افشارچی رئیس دانشگاه در آن مراسم و از همه مهم تر وصیت پدر مرحومم که توصیه نموده بودند قسمتی از اموال و داراییشان را در راه علم و دانش صرف کنیم، تصمیم به این کار ناقابل گرفتیم.

البته نا گفته نماند بومی بودن رئیس دانشگاه  و شناختی که خود بنده از ایشان و خانواده محترمشان داشتم (من و برادر مرحوم آقای افشارچی همکلاس بودیم) نیز مزید بر علت بود چونکه میدانستم کمکم زمین نخواهد ماند و به سرانجام مقصود می رسد.

در ادامه از عوامل مؤثر  در کمک خیرین به امور عام المنفعه را جویا شدیم و ایشان این عوامل را چنین عنوان نمودند: خیلی چیزها دخیل هستند ولی از همه مهم تر اعتماد داشتن به مسئولین محل مورد کمک، بیشترین تأثیر را دارد.

و سؤال پایانی این بود که: مطمئنا شما خواسته و انتظاری هم از مسئولین و مراکزی که به آنها کمک می کنید دارید؟ که در جواب گفتند: نه چه خواسته ای، کمکی که به خاطر خدا باشد و در راستای اعتلای مملکتمان ، بدون هیچ چشم داشتی انجام می شود، ولی خوب خیلی دوست داریم کمکی که صورت می گیرد نتیجه داشته و با عملکرد خوب صاحبان دستگاه های مورد حمایت، ملموس باشد.