به گزارش روابط عمومی دانشگاه، سخنرانی علمی تحت عنوان «نقش نظام‌های میراث کشاورزی در حفاظت تنوع زیستی، افزایش قابلیت برگشت‌پذیری و توسعه پایدار» به همت گروه ترویج، ارتباطات و توسعه‌ی روستایی و گروه همکاری‌های علمی بین‌المللی در سالن آمفی‌تئاتر دانشکده کشاورزی دانشگاه زنجان با حضور اساتید و دانشجویان برگزار شد.

این سخنرانی توسط آقای دکتر پرویز کوه افکن رئیس بنیاد میراث جهانی با موضوع اصلی «بهبود و پیشرفت روش کاشت و توسعه محصولات» ارائه شد.

گفتنی ست ایشان از سال 1992 که بنیاد توسعه‌ی پایدار مطرح شد به‌عنوان مسئول توسعه‌ی پایدار در فائو هماهنگی کارهای فائو را به عهده داشته‌اند و سوابق اجرایی‌شان شامل مدیر توسعه‌ی روستایی، مدیر آب‌وخاک، مدیر تغییرات آب‌وهوایی می‌شود. دکتر کوه افکن اکنون به‌عنوان مشاور فائو در توسعه‌ی پایدار فعالیت می‌کنند.

کوه افکن در این سخنرانی گفت:"در سال 2015 توسعه‌ی پایدار دوباره مطرح شد و تصمیم‌گیری‌های جدید برای 30 سال آینده گرفته شد. قبل از آن توسعه پایدار سه اصل خاص داشت: اجتماعی، محیط‌زیست، اقتصادی و از سال 2015 فرهنگ نیز به توسعه‌ی پایدار اضافه شد. درواقع فرهنگ پایه‌ی توسعه‌ی پایدار می‌باشد.

وی افزود: در سیستم‌های غذایی این موارد می‌بایست موردتوجه قرار گیرد: 1. سیستم غذایی باید بیش‌تر انسانی باشد و با طبیعت سازگار ( در رابطه) باشد و ماشین تداخل نداشته باشد. 2. ازنظر بیولوژیکی و فرهنگی متنوع باشد. کشاورزی‌های خرده‌پا باید بیش‌تر موردتوجه قرار گیرند تا بتوانند تولیدشان را بیش‌تر کنند. درواقع بیش‌تر مردم کم‌درآمد غذایی که مصرف می‌کنند غذایی ست که توسط کشاورزی‌های خرده‌پا تولید می‌شود.

رئیس بنیاد میراث جهانی بیان کرد: سیستم غذایی توسعه پایدار باید به تنوع زیستی توجه کند. در این سیستم غذایی امنیت غذایی، تولید کار، سلامت محیط‌زیست و سلانت انسان‌ها اهمیت دارد. متأسفانه در دنیا کشاورزی نمی‌تواند مردم را به اشتغال وا‌دارد و مهاجرانی داریم که به شهرها می‌آیند و درنتیجه مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی ایجاد می‌کنند.

در سیستم‌های کشاورزی پایدار باید 4 اصل مورد تأکید قرار گیرد:

1. دانش علمی و بومی

2. فرهنگ

3. سلامت محیط‌زیست و انسان‌ها

4. دسترسی به بازار ( به‌عنوان‌مثال کشاورزان خرده‌پا نمی‌توانند محصولات خود را به بازار برسانند.)

 شاخص‌های میراث جهانی کشاورزی:

1.       باید غذای مردم منطقه‌ی خود را فراهم کند.

2.       ازنظر تنوع محیط زیستی باید متنوع باشد

3.       با دانش بومی انجام شود

4.        با فرهنگ کشاورزی سازگار باشد

5.       موجب زیبایی آن مناطق باشد

برای توسعه‌ی پایدار در کشاورزی باید روی این ثروت‌ها سرمایه‌گذاری شود: ثروت طبیعی، ثروت انسانی، فیزیکی و اجتماعی.

 وی بیان داشت: برای احیا کردن کشاورزی خرده‌پا می‌بایست رابطه بین کشاورزی محلی (Local)و جهانی (Global)ایجاد شود. درواقع کشاورزی خرده‌پا باید بتواند تولیدش را در سطح جهانی ارائه دهد. همچنین باید فرهنگ غذایی وارد سیستم غذایی شود و  حفظ میراث‌های کشاورزی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

ایشان نوعی سیستم کشاورزی در چین را معرفی کردند که هدف این سیستم حفظ میراث کشاورزی می‌باشد این سیستم تولید هم‌زمان برنج و ماهی می‌باشد. این سیستم کشاورزی به دلیل استفاده از سموم که موجب از بین رفتن ماهی‌ها می‌شد، در معرض خطر قرارگرفته شده بود. آقای دکتر اظهار داشتند طی تحقیقاتی که در راستای مقایسه کشاورزی سنتی و کشاورزی صنعتی انجام‌شده است کشاورزی سنتی در برابر خطرات طبیعی بسیار مقاوم‌تر از کشاورزی صنعتی می‌باشد.