پیش قراول های بهار روی شاخه شاخه درخت های محوطه دانشگاه زنجان در هیات غنچه هایی نمایان بودند که قدم به قدم به سوی شکوفه رفتن را آغاز کرده بودند. مراسم سه روزه «من، زمین، بهار» هم پیش قراولانش را از ساعت های اولیه صبح در سالن سهروردی میزبانی می کرد. خیرمقدم ها که گفته شد و دکتر زنگنه ترجمان حرف های زمین را بازگو کرد و دکتر عظیمی تصویرهایی از دردمندی های طبیعت را در قالب کلام ریخت، نوبت پاکسازی نمادین محوطه دانشگاه از زباله های رها شده بود که با مشارکت شرکت کنندگان در مراسم با همراهی آقای دکتر جمشیدی، رییس محترم دانشگاه زنجان برگزار شد. در بعد از ظهر روز اول همایش نوبت به تماشای مستندی سوگوارانه رسید. مستندی که کارآگاهانه، روند جنایت و جنون منتهی به یک قتل را به تصویر کشیده بود. قتلی سخت دهشتبار! روایت مادری که به دست فرزندانش کشته می شود! مستند «مادرکشی»، اثری گران سنگ از کمیل سوهانی.
پیش از اکران فیلم، اندکی در مورد محتوا و جدیت و ارزشمندی فیلم توضیحاتی ارائه شد و پس از آن، صفحه نمایش سالن، تصاویری دردآور را در برابر دیدگان حاضران گسترد. مثل روند همیشگی نمایش جمعی هر فیلم دیگری، سکوت حاکم بود، اما به نظر می رسید که این بار، سکوت ناشی از تقید به فرهنگ و آداب فیلم دیدن نبود. این بار، سکوت، طعم بهت می داد.«مادرکشی» نه تنها ناگفته های چندین ساله را بازگو می کرد، که نادرست بودن ادعاهای پرتکرار و پر طمطراق این همه سال را در مقوله مدیریت آب هویدا می نمود. «مادرکشی» نشان می داد که فرزندان زمین و آب، چگونه تیغ بر گلوی مادر خود گذاشته اند و دشنه بر پشت و پهلوی او فرو برده اند.
پس از اکران این فیلم مستند، نوبت به نقد و بررسی کارشناسی رسید. اما بیش از هر چیزی، غایب بودن کسانی به چشم می آمد که با توجه به ارسال دعوتنامه و اعلام پیشاپیش برنامه و موضوع همایش، انتظار می رفت با حضور مسئولانه خود، پرسش های بسیاری را که با دیدن فیلم مادرکشی متوجه مصداق های عملکرد و برنامه های شان در حوزه آب و توسعه استان می شد پاسخ دهند. پرسش هایی که هم کارشناسان پنل طرح کردند و هم حاضرانی که فیلم را تا پایان دیده بودند. پرسش هایی که عواقب الگوی موجود مدیریت آب را می پرسید که قوانین طبیعت را شکسته است. پرسش هایی که علت ارائه اطلاعات نادرست و اهداف به دست نیامده پس از هزینه کرد منابع مالی فراوان را مطالبه می کرد و در نهایت، پرسش هایی که دغدغه کفایت و کارآمدی نظارت های اعمال شده توسط ارگان های حاکمیتی از جمله ساز و کارهای نرم افزاری و سخت افزاری و وجود انگیزه های کارآمد را پیش می کشید.
در روز دوم همایش، دکتر دهکردی واقعیت هایی را از غبن ها و زیانکاری در منابع موجود در طبیعت در اثر رفتار نادرست و ناآگاهی آشکار کرد. اینکه چه میزان خاک ارزشمند را از دست می دهیم و مرتع و جنگل را به نابودی می کشانیم و تبعات این ندانم کاری می تواند چقدر سنگین باشد. در ادامه، مهندس آقاجانلو و مهندس جوادی نیز ارزش های منابع طبیعی و پوشش های جنگلی را تبیین کردند و گفتند که محاسبه کارکردهای اقتصادی این حوزه، چه رقم های چشمگیری را آشکار می سازد و مدیریت صحیح و کارآمد در این حوزه نیازمند فرهنگ سازی و تعامل موثر و مستمر بین ارگان های مسئول و مردم است. موضوع سخنرانی بعدی، حیات وحش استان و کارکرد آنها بود که توسط رمضانی ارائه شد و اعلام شد که تنوع زیستی استان به نسبت وسعت کم آن تا چه حدی چشمگیر است و با وجود آنکه استان زنجان تنها چیزی در حدود یک و نیم درصد از پهنه کشور را به خود اختصاص داده است اما از تنوعی نزدیک به پنجاه درصد از تنوع زیستی کشور برخوردار است و این دارایی عظیم تا چه حد می تواند فرصت ساز و پر برکت باشد.
بعد از ظهر روز دوم نیز در فضایی علمی برگزار شد و سخنرانان، یافته ها و تحلیل های علمی خود را در زمینه انسان و طبیعت ارائه کردند.
در روز سوم، دکتر عساکره گفتنی های زیادی داشت. از تبیین مفهوم اقلیم گرفته تا تشریح مولفه ها و شاخص های آن و ابعاد تغییرات شناخته شده و ناشناخته آن. دکتر عساکره در این فرصت بیان کرد که چه تغییراتی و در چه بازه های زمانی می تواند تغییر و تحول اقلیم را رقم بزند و مدیریت رفتار انسان در قبال اقلیم می بایست در چه مقیاس هایی سنجش شود.
مراسم پایانی این همایش سه روزه، درختکاری محوطه دانشگاه با حضور گرم دانشجویان و اقشار مختلف مردم و سمن ها در کنار حضور رییس محترم دانشگاه آقای دکتر جمشیدی، مدیر کل محترم منابع طبیعی استان، سرپرست محترم اداره کل حفاظت محیط زیست استان و سایر مسئولین بزرگواری بود که در این اقدام سبز مشارکت نمودند.
به قلم: رضا رمضانی
